Etimoloji
^{Köpek sözcüğü modern Türkçeye 15. yy.da, muhtemelen Kıpçak Türkçesinden geçmiştir. Köpek sözcüğü Kıpçakçada kabarmak, irileşmek sözcükleri ile akrabadır. 1312 yılında Araplara Türkçe öğretmek için yazılmış[4] Kitabü'l-İdrak li-Lisani'l-Etrak (Türklerin Dilini Anlama Kitabı) isimli bir Kıpçakça dil kılavuzunda “İtin iri ve tüylü olan cinsine köpek denir,” şeklinde bir ibare vardır.
Köpek sözcüğü yerleşmeden önce Türkçede "it" sözcüğü aynı anlamda kullanılıyordu. Orhun Yazıtlarında da geçen it sözcüğü halen halk ağzında ve çeşitli yörelerde yaygın olarak kullanılmaktadır. Veterinerlikte köpek sözcüğü zaman zaman erkek köpekleri tanımlamak için kullanılır. Dişi köpekler ise kancık olarak adlandırılırlar. Köpek yavrularına enik (bazı yörelerde encik) denir. Türkçede köpekler yaygın olarak kuçu nidasının tekrarlanmasıyla çağrılırlar. Bu nida, bazı Doğu ve Güneydoğu Avrupa dillerindeki köpek sözcükleriyle büyük benzerlik gösterir.}